-
1 szczękać
szczękać (-am) < szczęknąć> (-nę) łańcuch, klucze rasseln, klirren; naczynia scheppern, klappern;szczękać talerzami mit den Tellern klappern;szczękać zębami mit den Zähnen klappern -
2 szczękać
1) ( wydawać dźwięk) naczynia: klirren; klucze: rasseln2) ( wywoływać dźwięk)\szczękać kluczami mit den Schlüsseln rasseln\szczękać zębami mit den Zähnen klappern -
3 szczękać
глаг.• болтать• брехать• лаять• тявкать* * *несов. 1. лаять, тявкать;2. разг. брехать, врать+l ujadać 2. szkalować;
kłamać* * *несов.ля́згать; бряца́ть; щёлкать; стуча́тьszczękać zębami — 1) ( o zwierzęciu) ля́згать ( щёлкать) зуба́ми; 2) ( о człowieku) стуча́ть зуба́ми
Syn: -
4 szczękać
impf ⇒ szczęknąć* * ** * *ipf.szczęknąć pf. -ij1. (+ Ins.) clang, clank; gł. ipf. clatter, jangle, rattle; szczękać garnkami clatter pots and pans; szczęknąć mieczami clash swords.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > szczękać
-
5 szczęknąć
szczękać (-am) < szczęknąć> (-nę) łańcuch, klucze rasseln, klirren; naczynia scheppern, klappern;szczękać talerzami mit den Tellern klappern;szczękać zębami mit den Zähnen klappern -
6 klappern
klappern ['klapɐn]vi2) ( Geräusch erzeugen)mit den Zähnen \klappern szczękać zębamimit dem Schnabel \klappern klekotać [ perf za-] dziobemmit dem Geschirr \klappern brzękać [ perf brzęknąć] naczyniami -
7 knirschen
-
8 kłapać
impf kłapnąć* * *(-pię, -piesz)* * *ipf.- pię -piesz, kłapnąć pf. -ij1. ( szczękami) snap (na coś/kogoś at sb/sth).2. (= stukać, szczękać) rattle, clatter, chatter.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > kłapać
-
9 zaszczękać
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zaszczękać
-
10 zaszczęka|ć
pf vi [broń, drzwi] to clang; [łańcuchy, sztućce] to rattle, to clank- zaszczękał zębami (z zimna) his teeth chattered (from the cold) ⇒ szczękaćThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zaszczęka|ć
-
11 dzwonić
vi1) ( bić w dzwon) läuten2) ( naciskać dzwonek) klingeln3) ( szczękać)\dzwonić kluczami mit den Schlüsseln klirren [ lub klimpern]szklanki dzwonią die Gläser klirren\dzwonić zębami ( przen) mit den Zähnen klappern4) ( brzmieć)komuś dzwoni w uszach jdm klingen die Ohren5) (pot: telefonować)\dzwonić do kogoś jdn anrufen, mit jdm telefonieren
См. также в других словарях:
dzwonić [szczękać] zębami — {{/stl 13}}{{stl 7}} poruszać mimowolnie (ze strachu lub zimna) dolną szczęką tak, że przy uderzaniu o górną szczękę powstaje charakterystyczny dźwięk : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dzwonić, szczękać zębami z zimna, ze strachu. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
szczękać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, szczękaćam, szczękaća, szczękaćają {{/stl 8}}– szczęknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, szczękaćnę, szczękaćnie, szczękaćnij, szczękaćnął, szczękaćnęli {{/stl 8}}{{stl 7}} poprzez gwałtowne stykanie ze sobą… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
szczękać — zębami; zęby szczękają komuś zob. ząb 5 … Słownik frazeologiczny
szczękać — ndk I, szczękaćam, szczękaćasz, szczękaćają, szczękaćaj, szczękaćał szczęknąć dk Va, szczękaćnę, szczękaćniesz, szczękaćnij, szczękaćnął, szczękaćnęła, szczękaćnęli, szczękaćnąwszy «wydawać, powodować szczęk; brzękać, pobrzękiwać» Szczękają… … Słownik języka polskiego
ząb — m IV, D. zęba, Ms. zębie; lm M. zęby 1. «każdy z drobnych tworów w kształcie płytki lub stożka zbudowanych z zębiny, pokrytej szkliwem, osadzonych w zębodole obu szczęk u człowieka i zwierząt kręgowych; służy do chwytania i rozdrabniania… … Słownik języka polskiego
dzwonić — ndk VIa, dzwonićnię, dzwonićnisz, dzwoń, dzwonićnił 1. «bić w dzwon, poruszać dzwonem lub dzwonkiem powodując wydawanie dźwięku, dźwięczenie; dawać znak dzwonem lub dzwonkiem; naciskać dzwonek» Dzwonić na mszę. Dzwonić na lekcję. Dzwoniono na… … Słownik języka polskiego
ząb — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. zęba, Mc. ząbbie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} jeden z wielu twardych, białych tworów kostnych, znajdujących się w ustach człowieka lub w pysku zwierzęcia, służących do… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
klapać — ndk IX, klapaćpię, klapaćpiesz, klap, klapaćpał klapnąć dk Va, klapaćnę, klapaćniesz, klapaćnij, klapaćnął, klapaćnęła, klapaćnęli, klapaćnąwszy 1. «uderzając czymś płaskim o coś wydawać dźwięk przypominający plaśnięcie, pacnięcie, powodować… … Słownik języka polskiego
klapać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, klapaćpię, klapaćpie {{/stl 8}}– klapnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, klapaćnę, klapaćnie, klapaćnij, klapaćnął, klapaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} uderzać czymś płaskim o… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ząb — 1. Bronić się, bronić kogoś, czegoś zębami i pazurami «bronić się, bronić kogoś, czegoś, walczyć o kogoś, o coś z zaciekłością, z pasją, nie licząc się z niczym»: Mojej odrębności (czyli wyższości) bronić będę zębami i pazurami. J. Błoński, Forma … Słownik frazeologiczny
kłapać — ndk IX, kłapaćpię, kłapaćpiesz, kłap, kłapaćał kłapnąć dk Va, kłapaćnę, kłapaćniesz, kłapaćnij, kłapaćnął, kłapaćnęła, kłapaćnęli, kłapaćnąwszy 1. «otwierać szczęki i zamykać je szybko uderzając jedną o drugą ze stukiem; szczękać» Kłapać zębami.… … Słownik języka polskiego